Συχνά την Καθαρά Δευτέρα αναβιώνει το έθιμο του «μπέη». Ο Κιοπέκ Μπέης μια μέρα το χρόνο ,συνήθως την Δευτέρα πριν την Καθαρή Δευτέρα απολαμβάνει την εξουσία του προαναγγέλλοντας την έλευση της Άνοιξης και την ευφορία της Φύσης. Του συμπαραστέκονται οι Συνοδοί, που θα μπορούσαν να είναι Σειληνοί , Σάτυροι ή Μαινάδες ο Μουτζούρ-χατζής ( η μουτζούρης ή αράπης ) και οι καντίνες αντίστοιχα. Πάντα με τη συνοδεία του ζουρνά και του νταουλιού . Της πομπής προπορεύονται οι Σποριάδες. Ο θίασος περιδιαβαίνει τους δρόμους του χωριού χαρίζοντας απλόχερα κέφι και ευχές για καλή σοδειά και αγαθά αλλά και σέρνοντας τα εξ αμάξης σ’ όσα ο ίδιος κρίνει «στραβά». Ο μπέης άλλοτε κερνά και διασκεδάζει ,άλλοτε βάζει πρόστιμα και φόρους , άλλοτε τιμωρεί «τζιτζικώνοντας » ή απειλώντας με την τοπούζα του (σκήπτρο) ενώ ο Μουντζούρης επιδιώκει ν’ αφήσει τη μουντζούρα του σε όλο τον κόσμο όσο οι έξαλλες Καντίνες (άνδρες μεταμφιεσμένοι σε γυναίκες) θορυβούν και διασκεδάζουν αναζητώντας τα «θύματα» τους. Η γιορτή καταλήγει στην πλατεία για την τελετή της σποράς και στη συνέχεια η εξουσία του Μπέη γκρεμίζεται. Είτε με το κάψιμο του στέμματος του, είτε με το ρίξιμο του στο νερό. Ακολουθεί λαϊκό γλέντι με χορούς ,τραγούδια και μπόλικο κρασί.
